2,8 cm sPzB 41 to niemiecka broń przeciwpancerna działająca na zasadzie stożkowego przewodu lufy. Broń została oficjalnie sklasyfikowana jako ciężki karabin przeciwpancerny(schwere Panzerbüchse), choć niewiele ma wspólnego z rusznicami przeciwpancernymi, bliżej jej do lekkiej armaty przeciwpancernej.
Pocisk został wyposażony w dwa pierścienie z miękkiego metalu, które deformowały się w przewodzie lufy. Efektem czego była duża prędkość wylotowa pocisku, dochodząca do 1400 m/s, co umożliwiało penetrację 75mm płyty stalowej ustawionej pod kątem prostym z odległości 100m, broń ważyła 229kg, była wykorzystywana przez jednostki zmechanizowane, jednostki górskie i powietrznodesantowe.
Broń była używana od początku kampanii wschodniej, ale pojawiła się również w Afryce Północnej, na Sycylii oraz na froncie zachodnim w latach 1944-1945.